Alweer twee weekjes in het warme Paramaribo

Dag allemaal,

Vandaag ben ik alweer twee weken in het heerlijk warme Paramaribo. Ik vermaak me hier nog prima en ben afgelopen week voor het eerst naar de stage school geweest. Hier heb ik heel veel indrukken opgedaan waar ik zo over zal vertellen (alvast sorry voor het lange verhaal, maar ik maak hier zoveel mee).

Maar eerst wil ik laten weten dat ik het heel erg fijn vindt dat jullie mijn verhaal lezen. Ik lees jullie reacties met een grote smile op mijn gezicht. Daar word ik heel gelukkig en blij van wordt. Dat doet mij goed! :)

De vorige keer was ik gebleven bij dag 7, dus ik zal nu verder schrijven vanaf dag 8.

Dag 8 (donderdag 5 februari 2015)
Vandaag ben ik voor het eerst naar de stageschool OS Hanna's Lust geweest. We gaan vandaag kennismaken met de school, de leerkrachten en de leerlingen. OS Hanna's Lust is een openbare basisschool en ligt in district Wanica (lees: provincie). Voordat we naar de stageschool toe moesten hadden we van een aantal mensen vernomen dat de school niet heel goed bekend staat. Dat de leerlingen niet luisteren en de leerkrachten niet altijd even vriendelijk zijn tegen ze. Dus met een vooroordeel maar wel vol goede moed gingen we dan toch naar de school en daar werden we hartelijk ontvangen. Ze waren heel erg blij dat wij er waren en konden onze hulp goed gebruiken. Daar waren we natuurlijk heel erg blij mee.
Het onderhoofd van de school Zefanja, heeft ons een rondleiding gegeven en aan alle leerkrachten voorgesteld (dat zijn er 40). Het is een hele grote school bestaande uit 700 leerlingen verdeeld over 17 klassen, dat betekent een gemiddeld aantal leerlingen van 40 per klas. Dat is dus even andere koek dan in Nederland. In groep 5 waar ik les ga geven zitten 79 leerlingen, verdeeld over 2 klassen.

Toen de rondleiding klaar was hadden de leerlingen pauze. Wij zaten op een bankje op het schoolplein en vielen natuurlijk heel erg op tussen al die kinderen. Dus we trokken veel bekijks. Normaal doen wij aan aapjes kijken, maar nu waren wij zelf de aapjes. Ze vonden ons mooi, maar ook gek. Ze wilden even aan onze haren zitten en aan onze blanke huid voelen.
De meeste leerlingen die de school bezoeken zijn van Creoolse afkomst. Op de school wordt gewoon Nederlands gepraat, maar niet alle kinderen zijn de taal machtig. Veel van hen spreken thuis Sranantongo of neger-Engels en hebben hierdoor veel moeite met het Nederlands. Dat uit zich dan ook weer in leerachterstanden en problemen met het begrijpen van de lesstof. Zo heb ik bijvoorbeeld in groep 5, waar de leerlingen normaal gesproken 8-9-10 jaar oud zijn, een leerling die in maart 13 jaar wordt.

Wij gaan ons hier in Suriname voornamelijk bezig houden met het rekenonderwijs, hier gaat ons onderzoek ook over. Ze hebben de methode 'Wereld in Getallen' die wij in Nederland gebruiken aangepast op Suriname en heet hier 'Plezier in rekenen'. Wij werken daar in Nederland al mee, dus kunnen de leerkrachten en de leerlingen hier dan (hopelijk) goed helpen om de methode goed te implementeren.

Om 13:00 uur zijn de leerlingen vrij en om 13:02 uur was de schoolbus er al. Hier gaan wij mee naar stage en weer mee naar huis. De leerkrachten blijven hier dus niet nog op school om wat dingen voor de volgende dag voor te bereiden of klaar te zetten. Ze pakken de boel in en zien de volgende dag wel wat de dag brengt..

Eenmaal thuis zijn we met de bus naar de stad gegaan om onze fietsen op te halen en we wilden nog even kijken naar een zwembad. Het is hier altijd lekker warm, dus een beetje verkoeling is niet verkeerd. In de winkel waren allemaal zwembaden te koop, maar ook allemaal behoorlijk prijzig. Dus wij 'gierige' Nederlanders hebben een zwembad met een mankement gekocht, hij zou ergens lek zijn, maar wij dachten dit wel even te maken. Omdat we bij de winkel van het zwembad lang zijn geweest waren we te laat bij de fiets verhuur. Dus het hele eind weer terug lopen naar de bus, gelukkig wel door Palmentuin en langs het presidentieel paleis. Het was inmiddels ook al tijd om te eten. Toen we langs een Nederlandse patatkraam kwamen hebben we hier dan maar even lekker Hollands gegeten, een patatje speciaal met een frikadel speciaal. Toen we die op hadden en verder liepen naar de bus was het al bijna 19:00 uur. Dus we moesten toch een beetje opschieten want dan wordt het hier ook donker en dan kunnen we ons beter niet op straat begeven. Bleek de dag vol tegenslagen nog niet voorbij te zijn, want onze buslijn reed niet meer. Wij aan een andere buschauffeur gevraagd hoe we weer bij ons huis kwamen en er bleek nog een andere buslijn ook onze kant op te gaan. We hadden weinig keus, dus die buslijn hebben we dan maar genomen. In Suriname is het zo dat de bus pas gaat rijden als hij helemaal vol zit. We moesten dus even wachten voordat hij eindelijk vertrok. Maar gelukkig reed hij wel richting ons huis en zijn we weer veilig thuis gekomen.

Dag 9
Vandaag begon onze dag met een afspraak met de directeur op het SPI (de pabo hier in Suriname). We konden hem alles vragen over het rekenonderwijs hier in Suriname en hebben hem dan ook gelijk geïnterviewd voor ons onderzoek. Eenmaal thuis hebben we eerst ons zwembad opgezet en inderdaad hij bleek lek te zijn. De rand van het zwembad heeft 3 randen waarvan de middelste lek is. Hierdoor blijven de randen niet staan. Toen kwamen we op het ingenieuze idee om de randen te spalken. Zo bedacht, zo gedaan en wij hadden ons zwembadje staan. Toen hij stond hebben we een tweede poging gedaan om onze fietsen op te halen en nou ging het wel goed. We waren op tijd en konden dus op de fiets weer naar huis. Zoals jullie weten fiets ik in Nederland (bijna) nooit dus ik moest er wel even weer in komen. En dan wordt het mij hier ook nog lastig gemaakt, want we moeten hier links fietsen. Alles gaat dus andersom.. Ik dacht de weg te weten, dus hop voorop en richting huis. Dat is allemaal goed gekomen, we zijn heelhuids en veilig aangekomen.
Eenmaal thuis hebben we gelijk een duik in ons zwembad genomen en lekker een boekje gelezen in de zon. We vonden dat we nu alweer genoeg gedaan hadden deze twee dagen.

Dag 10
Ook vandaag moesten wij weer vroeg opstaan. We mochten een rekenworkshop bijwonen voor de master trainers van BEIP. BEIP is een organisatie die samen met het Ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling heeft gezorgd voor de implementatie van de nieuwe rekenmethode. Dit was heel erg interessant en hier hebben we heel veel aan voor ons onderzoek. Ook nu hebben we 's middags weer een lekkere duik genomen in het zwembad. Toen we uit gebadderd waren hebben we nog hard aan ons onderzoek gewerkt.

Dag 11
Deze dag begon met uitslapen. Omdat we gisteren al veel aan ons onderzoek hebben gedaan, stond dat voor vandaag niet op het programma. We hebben er een relaxed dagje van gemaakt. Toen de onderbuurtjes terug kwamen van de markt met allerlei lekkers heb ik ze geholpen met koken. Ze gingen vegetarische roti maken van pompoen. Dat was echt heel erg lekker! Zeker een recept om mee naar huis te nemen. Na het eten zijn we nog even op de fiets gesprongen om een trimbaan bij ons in de buurt te bekijken. Hier hebben we gelijk maar even gesport. Leonie gaat als ze weer thuis is een halve marathon lopen, dus ze moet hier wel trainen. En ik ben de beroerdste natuurlijk niet, dus ik heb lekker met haar mee gelopen (al liep ze wel een aantal meters voor mij). Bij deze trimbaan heb je ook een gedeelte waar je je buikspieren kunt trainen en je armen. Dus ik kom straks nog strak terug (dat is het plan, hihi).

Dag 12 (maandag 9 februari 2015)
Vandaag was onze eerste echte stagedag. Afgelopen donderdag waren we er al geweest om kennis te maken, nu gingen we ook echt observeren en in de klas kijken.

Op maandag begint de school altijd met een vlaggenparade. De leerlingen van alle klassen die komen dan netjes in een rijtje om de vlaggenmast heen staan. Twee leerlingen mogen de vlag brengen en deze wordt dan in de mast gehangen. Terwijl hij om hoog gehesen wordt zingen alle kinderen en leerkrachten het Surinaams volkslied. Daarna houdt de directeur of het onderhoofd een praatje om de week goed te openen. Ze verteld de leerlingen dat we er een goede week van gaan maken, zet je beste beentje voor. Heb respect voor de leerkracht en luister goed naar de juf. Maar helaas zien we hier weinig van terug in de klas zelf.
Het toeval wilde zo zijn dat de rekenjuffrouw van mijn klas vandaag ziek was. En omdat ik hier tenslotte voor het rekenen ben, mocht ik gelijk de les maar doen. Zo onvoorbereid mocht ik nog snel even in de boeken kijken en zien wat de bedoeling was om daarna de les te gaan geven. Dit vond ik best wel even spannend. Ik had nog helemaal geen rekenles gezien hier, dus ook geen idee hoe de leerlingen dit krijgen aangeboden. En ik ken de kinderen helemaal niet en zij mij niet.
Ik ken natuurlijk alleen de methode vanuit Nederland en hoe we hem hier gebruiken. Dus dat heb ik ze uitgelegd. Dat het misschien zo kan zijn dat ze vandaag op een andere manier gaan rekenen, maar dat we er het beste van gaan maken. Ook heb ik mijn klassenregels uitgelegd. Ze luisterden boven verwachting goed naar mij en deden wat ik van ze vroeg. De leerlingen zijn normaal gesproken niet gewend dat er veel interactie tussen de leerkracht en leerlingen is, dus dit vonden ze nog best lastig. Maar ik heb me er samen met de leerlingen uit weten te redden en de meeste hebben de les dan ook nog redelijk goed gemaakt.

Na de stage zijn we nog langs de vreemdelingenpolitie geweest. Daar moeten we ons binnen 30 dagen melden om ons visum te verlengen. We hebben vanuit Nederland een visum voor 2 maanden gekregen en hier in Suriname krijg je dan een stempel zodat je 90 dagen mag blijven. Ik heb de stempel gekregen, maar de andere twee dames nog niet. Zij zijn volgens de vreemdelingenpolitie een dag te lang in Suriname, terwijl ze gewoon 90 dagen hier zijn. Maar daar wilde ze niet naar luisteren. Zij moeten hier dus nog weer achteraan.

Dag 13
Vandaag weer een nieuwe stagedag. Ik heb vandaag twee rekenlessen mogen volgen, in beide klassen één les. Dit was zeer interessant. Zodra de les ook maar iets afwijkt van de methode weten de leerkrachten zich al niet meer te redden. Ook zijn we met Zefanja (het onderhoofd van de stageschool) mee geweest naar een andere school die zij moest coachen op rekengebied. Dus dit was erg leuk om mee te maken en wederom heel handig voor ons onderzoek.
Rond 17:30 uur zijn we naar de trimbaan gegaan en hebben we nog weer hard gelopen, +/- 3,7 km in de hitte gelopen. Dat vond ik toch best knap van mijzelf. De buikspieren wilde ik ook nog even trainen, maar die waren nog niet helemaal hersteld van afgelopen zondag. Dat moet ik dus blijkbaar meer gaan opbouwen hier.

Dag 14
Alweer vroeg opstaan voor stage, dat valt me toch wel een beetje tegen. We fietsen hier thuis rond 06:45 uur weg. Dus iets voor zessen moet ik hier al opstaan. Vandaag heb ik weer twee rekenlessen mogen observeren en ik zal hier niet alles noteren, maar de lessen vallen me wel een beetje tegen. De leerkracht wilde vandaag twee nieuwe begrippen aanleren, omtrek en oppervlakte. Maar dit legt ze in twee minuten tijd heel erg abstract uit en de kinderen moeten het daar maar mee doen. Ze snapten er natuurlijk niet veel van dus ik heb ze maar even geholpen. Want dat doet de juf ook niet. Ze loopt met een rode pen door de klas om de antwoorden van de leerlingen na te kijken. Ze zegt ze dan alleen maar goed en die kinderen krijgen een krul. Of ze zegt fout (lees: ze schreeuwt door de klas: 'waarom heb jij 24 opgeschreven, dat is niet goed!!'). Vervolgens moeten de kinderen het antwoord verbeteren, maar tja als je er niets van snapt en niet weet wat je fout doet, wordt het heel erg lastig om dit te verbeteren toch..
Dit is best zielig om te zien, dus ik probeer de kinderen dan toch maar op mijn manier te helpen door dingen betekenisvol te maken zodat ze het daarna wellicht wel begrijpen. De leerlingen zijn het niet gewend dat de juf bij ze aan tafel komt en ze helpt of nog een keer iets uitlegt. Dus in het begin wilden ze hier niets van weten en mocht ik niet in hun schriftjes kijken of ze helpen. Totdat ze door kregen dat hun eigen juf het niet erg vond, toen pas werd mijn hulp geaccepteerd. Ook vroegen de leerlingen gelijk of ik morgen weer kwam, want ze vonden het toch wel fijn dat ik er was.

Ook heb ik nog van twee kinderen (jongens) in mijn klas een compliment gekregen:
- Juffrouw, wat ben je mooi
- Juffrouw, wat heb je mooie patta's aan (schoenen)

Dag 15
We hebben een boodschappenlijstje gemaakt voor de hele week. We zijn met dat lijstje naar de markt gegaan om daar lekkere groentes en fruit te kopen. Ook hebben we op de markt weer de overheerlijke Surinaamse bami gehaald en deze vonden we allemaal erg lekker.
's Avonds heb ik meegedaan met cluedo in Nederland. Kim, Annemiek en Susanne gingen spelletjes doen en via Skype heb ik meegedaan. Dat was erg gezellig. Helaas kon ik via Skype niet van alle lekkere hapjes genieten..

Dag 16 (vrijdag 13 februari 2015)
Vandaag zijn we om 07:00 uur opgestaan om te gaan sporten. We gingen zo vroeg omdat de temperatuur hier dan nog te doen is en dan is de zon nog niet zo vel. Vandaag bijna 2,5 km hard gelopen en buikspieren getraind. Om 09:15 uur moesten we op de SPI (de pabo hier in Suriname zijn) voor een dansvoorstelling van de 2e klassen. Dit was heel erg leuk om te zien. We dachten op tijd te zijn, maar er waren geen stoelen meer vrij voor ons. Dus we stonden helemaal achteraan, waar we bijna niets konden zien. Daar kwamen ineens twee grote gepantserde auto's aangereden met geblindeerde ramen. Daar moest wel een belangrijk persoon in zitten zeiden we nog tegen elkaar. Ze liep ook naar het podium en mocht daar plaats nemen. Toen we toch nog aan de zijkant, bijna vooraan een mooi plekje hadden gevonden werden alle mensen op het podium voorgesteld. Het bleek de First Lady van Suriname te zijn, mevrouw Boutersen. Ze was hier aanwezig omdat ze computers wilde schenken aan het SPI.
Na de dansvoorstelling kwam er ook nog een artiest optreden, maar goed ook nu wisten we niet wie het was, alle meiden op de school gillen en doen. Bleek dat Damaru te zijn, je weet wel die Surinamer die een liedje had samen met Jan Smit (ik heb een tuintje in mijn hart, alleen voor jou).
Eenmaal thuis hebben we nog weer hard gewerkt aan ons onderzoek. We zijn echt al heel erg ver. Maar dat moet ook wel, want we zijn hier maar 12 weken, waarvan 10 weken stage omdat er ook nog een paasvakantie tussen zit.
Ook nu heb ik 's avonds weer een spelletje gedaan via Skype. Alleen nu met Tineke, Thijs, Jaimy en Stephanie. Jaimy en ik speelden samen en waren een goed team en hebben gewonnen. Het is leuk om zo toch nog een beetje in Nederland te zijn en met iedereen in contact te blijven.


Sorry voor het lange verhaal, maar ik wil jullie niet elke keer met kleine verhaaltjes spammen. Dus dan maar één heel lang verhaal, waar je even de tijd voor moet nemen.

Voor de mensen die het leuk vinden om met mij te skypen, mijn skype naam is lisette.olbertz Als je me belt en ik neem niet op dan zal ik later terug bellen :) Hou je wel rekening met het tijdsverschil, het is hier nu nog 4 uur vroeger. En als jullie straks in Nederland zomertijd hebben, is het hier 5 uur vroeger.

Groetjes en Liefs uit het zonnige Paramaribo!! xx